Interreg achter de schermen: Bram de Kort

Jij bent directeur. Wat houdt jouw baan juist in?

Als directeur ben ik verantwoordelijk voor de uitvoering van het Interreg-programma door het gemeenschappelijk secretariaat. Ik stuur het werk aan van de verschillende teams die instaan voor projectwerving, communicatie, projectbeoordeling en monitoring en controle en ben de eindverantwoordelijke voor de advisering met betrekking tot projecten, aan ons comité van toezicht. Mijn job is om te zorgen voor een vlotte uitvoering van het programma. Daarbij werk ik nauw samen met de beheerautoriteit die instaat voor het beheers- en controlesysteem, de opvolging van audits en de programmaregelgeving (n.v.d.r. lees meer over deze wonderlijke functie in het interview met Bart van de beheerautoriteit).

Hoe ben je in deze functie terecht gekomen?

Ik ben bij Interreg begonnen als stagiair. Ik studeerde sociale geografie en raakte tijdens die studie geïnteresseerd in grensgebieden en de in de jaren ‘90 opkomende grensoverschrijdende samenwerking. Na mijn stage kon ik aan de slag op het programmasecretariaat van wat toen nog Euregio Scheldemond was en waar uitvoering werd gegeven aan de samenwerking tussen de provincies Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen en Zeeland. Tot aan 2008 was ik daar actief als projectadviseur. Daarna ben ik 5 jaar actief geweest voor de Scheldemondraad, het bestuurlijk orgaan van Euregio Scheldemond en vervolgens ben ik terug bij Interreg aan de slag gegaan als directeur.

Kleine anekdote om de chaoten onder ons een hart onder de riem te steken: toen ik bij Euregio Scheldemond aan de slag ging, was ik de allereerste vergadering die gepland stond met de toenmalige Zeeuwse gedeputeerde helemaal vergeten. Ik werd door mijn coördinator uit bed gebeld maar ik zat in Amsterdam dus de situatie was hopeloos. Niet echt een goede eerste indruk achtergelaten als jonge ambtenaar, vrees ik. Ik zou het nieuwe medewerkers niet aanraden (lacht).

De eindejaarsperiode is een goed moment om een stapje achteruit te doen en los te komen van het dagdagelijkse. Wat waren voor jou de belangrijkste verwezenlijkingen van 2023?

Dit jaar betekende de echte opstart van Interreg VI. In 2023 zijn 30 projecten van start kunnen gaan. Net voor het jaareinde konden ook de tien eerste projecten van oproep 2 goedgekeurd worden door het comité van toezicht. Nog nooit hebben zoveel projecten hun aanvraagdossier in één keer perfect uitgewerkt. Dit bewijst voor mij dat ons team de projectbegeleiding en duiding van het programma en haar regels heel professioneel opneemt en uitvoert. Mijn complimenten voor alle collega’s die hieraan hebben bijgedragen. En natuurlijk ook complimenten voor alle mensen die hun aanvraagdossier zo vakkundig hebben uitgewerkt!

Hoe gaat Interreg in 2024 het verschil maken?

We hebben voor het nieuwe programma ingezet op communicatie en participatie van projectpartners, stakeholders en burgers. We hebben geïnvesteerd in de ondersteuning van projectpartners om hun projectresultaten goed en aan een breder publiek over te brengen en om meer participatief te werken, bijvoorbeeld via citizen science. Ik kijk heel erg uit naar de eerste resultaten van al die initiatieven.

Daarnaast gaat Interreg in 2024 ook zelf de baan op om met mensen te praten over de impact van de grens. Ik denk dat het belangrijk is dat we Europa tot bij de grensbewoners brengen en met hen in gesprek gaan over wat we doen, en wat we beter kunnen doen.

Wat doe je als je niet aan het werk bent?

Ik ben een cinefiel en houd vooral van klassiekers of de meer obscure films. Duitse films uit de jaren ‘20 zoals M en Das Cabinet des Dr. Caligari vind ik geweldig. Ik kijk graag wielrennen en fiets zelf ook, al zou ik daar niet de term wielrennen op durven plakken. Daarnaast lees ik graag en blader ik al eens in historische atlassen en dergelijke.

Ik houd ook van reizen en heb me voorgenomen om voor het einde van mijn leven alle landen van Europa te bezoeken. Er is nog wel wat werk aan de winkel, want op de to do-lijst staan nog Wit-Rusland, Moldavië, Liechtenstein, San Marino, Servië, Montenegro, Noord-Macedonië, Ijsland en Ierland. Wit-Rusland ga ik natuurlijk wel pas doen als daar – hopelijk snel – een democratisch verkozen regering komt.

Om in sfeer af te ronden: hoe zien de feestdagen er voor jou uit?

Kerst vier ik gezellig met mijn ouders en het nieuwe jaar luid ik gewoontegetrouw in met mijn vrienden in Nederland. Als Nederbelg woon ik graag in Vlaanderen, maar op sommige vlakken blijf ik natuurlijk wel een ’Ollander’. Alleen wanneer het gaat over de Nederlandse traditie om op oudejaarsavond oliebollen te serveren, dan begrijp ik mijn landgenoten ineens niet meer. Maar goed, laat ik nu maar niet beginnen over Nederlandse culinaire eigenaardigheden want ik vermoed dat mijn Vlaamse vrienden dan nog wel wat bedenkingen zullen willen uiten ...