Interreg achter de schermen: Sara

Sara, jij bent adviseur communicatie. Kan je ons uitleggen wat dit juist inhoudt?

Als adviseur teken ik mee het communicatiebeleid uit. Het belang van communicatie is de laatste jaren toegenomen, ook voor Europa zelf. We hebben voor de programmaperiode 2021-2027 een strategie uitgewerkt waarmee we via verschillende acties mogelijke projectaanvragers willen informeren over ons programma en de realisaties van onze projecten in de verf willen zetten. Voor de realisatie van deze strategie rekenen we op vier niveaus: onszelf, de programmapartners, de IVY-reporters die op hun unieke manier over projecten rapporteren en vooral ook de projecten zelf. Hun communicatie is het meest waardevol en we proberen hen daar zo goed mogelijk in te ondersteunen. Dit doen we door hen eigenaarschap te geven over hun eigen stekje op onze website en door een online brand portal ter beschikking te stellen waarop ze verschillende dragers van eigen invulling kunnen voorzien. Dankzij dit aanbod hopen we vooral dat er meer tijd vrij komt zodat ze met veel enthousiasme kunnen communiceren over hun traject, hun ervaringen en hun realisaties.

Hoe ben je in deze functie terecht gekomen?

Ik ben eerder per ongeluk bij Interreg terecht gekomen. Ik heb lange tijd bij Nucleo vzw in Gent gewerkt rond lokaal atelierbeleid. We richtten, in samenwerking met stad Gent, leegstaande panden tijdelijk in als kunstenaarsateliers, waar een groot tekort aan was én is. Ik stond onder andere in voor communicatie, maar als kleine organisatie moesten er ook een heleboel praktische en administratieve zaken aangepakt worden. Ik woon in Antwerpen en na een tijdje werd het pendelen me te zwaar en bovendien miste ik toch een beetje focus. Toen ik eerder toevallig op een vacature botste voor een Europees subsidieprogramma dat ik niet kende maar me wel interesseerde, heb ik gesolliciteerd. Bijna was het op een sisser afgelopen. Ik kreeg te horen dat ik net buiten de boot viel en niet werd uitgenodigd voor een gesprek. Doordat een andere kandidaat afhaakte, werd ik alsnog uitgenodigd. Ondertussen werk ik hier al bijna tien jaar!

Wat vind je leuk aan je job?

De jobinhoud en het team waarmee ik samenwerk, vormen een gouden combinatie. De collega's zijn een bonte mix van Vlamingen, Nederlanders en vervlaamste Nederlanders wat een fijne dynamiek geeft. In een programmaperiode van zeven jaar is elk jaar trouwens anders en de communicatiecel leeft ook een beetje op de golven van de projectwerking. Er is ruimte om te experimenteren en bij te sturen. En niet onbelangrijk: het is een blijvende uitdaging om mensen te informeren over Europese realisaties.

Wat doe je buiten de werkuren?

De afgelopen vijf jaar was dat vooral mama zijn, maar er komt terug meer tijd vrij voor andere 'projectjes'. Zo nam ik vorig jaar elke dag een foto, wat me aanzette om de camera terug meer ter hand te nemen. Ondertussen ben ik aan het broeden op wat andere ideetjes, maar dat houd ik nog even voor mezelf (lacht).

We weten dat je niet vies bent van een vleugje cultuur. Wat was jouw culturele hoogtepunt van 2023 en waar kijk je naar uit in 2024?

Afgelopen jaar bezocht ik het Kunstmuseum Den Haag waar een expositie van Escher liep. Wat de ervaring erg bijzonder maakte, waren de ruimtelijke ingrepen van Gijs Van Vaerenbergh. Dat is een Belgisch kunstenaarsduo dat vooral - eerder poëtische - installaties realiseert in landschappen. Het beroemde doorkijkkerkje in Borgloon is bijvoorbeeld van hun hand. Dit jaar wordt Ensor gevierd en hierrond wordt van alles georganiseerd in Oostende, Brussel en Antwerpen. Zo is er vanaf september in het Antwerpse Fotomuseum een tentoonstelling van de Amerikaanse Cindy Sherman. Zij speelt net als Ensor met identiteiten en vermommingen. Maar ik wil zeker ook eens naar museum Voorlinden in Den Haag! Nog nooit geweest, maar al veel goeds over gehoord en gelezen.